" แคบ "

การที่คนอื่น คิด พูด ทำ กิน เดิน นอน ไม่เหมือนเรา

ไม่ได้หมายความว่า...เขาผิด

อย่าไปคิดว่า เขา...ประหลาด

อย่าไปปรามาสเขา...ว่าโง่

ของบางสิ่ง เหมาะกับสถานที่หนึ่ง แต่กับอีกที่หนึ่ง ไม่เหมาะ

ของบางอย่าง เลิศหรูดูดีมีค่า ในเวลาหนึ่ง แต่พอเวลาผ่านไป หาค่ามิได้

บางสิ่ง บางอย่าง เหมาะกับคนๆหนึ่ง แต่กับอีกคนหนึ่ง ดูแล้วขัดตา

คนบางคนทำแบบนี้แล้วดูดี แต่อีกคนทำกลับไม่เข้าท่า

ฯลฯ

เพราะความหลากหลาย เพราะความแตกต่างเหล่านี้เอง

ที่เป็นเครื่องแสดงให้เห็นถึงความ " ปกติธรรมดา " ของโลกใบนี้

จึงไม่มีใครผิด จึงไม่มีใครถูก

จึงไม่มีใครฉลาด จึงไม่มีใครโง่ ...โดยแท้จริง

เอานักบิน ไปปลูกผัก ย่อมทำได้ไม่ดีเท่าชาวสวน

เอาชาวนา ไปขับเครื่องบิน ย่อมพาเครื่องบินตก

เอาโจรมาเป็นพระ เอาพระไปเป็นนายก

ผิดที่ ผิดทาง ย่อมไม่เกิดประโยชน์

...

จึงอยู่ที่ความเหมาะสม

จึงอยู่ที่การกระทำ

และ เจตนา

..

อย่าเที่ยวเอาความ " เข้าใจ " " ...และความคิดเห็น " ส่วนตัว "

ไปตัดสินคนอื่น

ผู้เจริญแล้ว ย่อมเข้าใจในตนและผู้อื่น

ย่อม " รู้ "... ว่าอะไรควรทำและไม่ควรทำ

ย่อม ไม่เอาตัวเองเป็นศูนย์กลางของจักรวาล

ไม่ " แคบ " และ " ไม่ยึดติด " กับอัตตาในตน

ไม่หลง ไม่มืดบอด ทั้ง กาย วาจา ใจ

ดี ก็เป็นเรื่องของคนอื่น

ไม่ดี ก็เป็นเรื่องของคนอื่น

บัณฑิตคิดได้แบบนี้

พระอรหันต์ ท่านไม่เคยไปตัดสินใจ จากความเป็นตัวของตน

ท่านเพียงแนะนำแนวทางให้เท่านั้น

แต่มนุษย์ธรรมดาสมัยนี้

ใยชอบตัดสินคนอื่นและโฆษณาคุณวิเศษที่ไม่มีในตนนัก

โดยเฉพาะในหมู่ภิกษุสงฆ์

มโนเก่งกันทั้งนั้น.