Nhui Piyajaro

หากเรียกตนเองว่า "สมณะ" ควรเป็นสมณะทั้งกายและทั้งใจ สอนศีลธรรมให้ผู้อื่นได้ แต่อานิสงส์ไม่เท่ากับสอนตนเอง รู้ธรรมมากมาย แต่ไม่เคยปฏิบัติตามธรรมที่รู้ ธรรมก็ยังเป็นธรรม แต่ตนเองไร้ความหมายและไร้คุณค่า ให้ศีลโยมทุกวันแต่ตนเองไม่เคยมีศีล ให้พรโยมทุกวันทั้งที่ตนไม่บริสุทธิ์ สอนเด็กให้รู้จักผิดชอบชั่วดี แต่ตนเองกลับเต็มไปด้วยกิเลสตัญหา เหล่านี้ ไม่ชื่อว่าสมณะเลย.

หน้าที่... คือภาระที่ต้องรับผิดชอบ ต่อบทบาทของตนเองในขณะนั้นๆ การเอาภาระที่ไม่ได้อยู่ในหน้าที่มาอ้าง เพื่อจะได้ไม่ต้องทำหน้าที่ ในขณะที่ตนเองต้องรับผิดชอบนั้น ถือว่าเป็นเรื่องไม่สมควรอย่างยิ่ง ยิ่งผู้ที่มีบทบาท และบทบาทที่ว่านั้น... ...เกี่ยวข้องกับผู้อื่นด้วยแล้ว ยิ่งไม่สมควรหนักเข้าไปอีก การพร่ำสอนคุณธรรมให้ผู้อื่น โดยเฉพาะเด็กๆ บอกให้เขารู้จักหน้าที่ สอนให้เขารู้จักคุณค่าและความหมายของคุณธรรม แต่ตนเองยังไม่มีคุณธรรม และยังไม่รู้จักรักษาหน้าที่ นั้น ถือว่าเป็นกิริยาที่หยาบคายเป็นอย่างมาก ผู้เจริญแล้ว... เขาสอนตนเองก่อนที่จะสอนผู้อื่น เสมอ.