ความโศกย่อมเกิดจากความรัก

ปิยโต  ชายเต  โสโก    ปิยโต  ชายเต  ภยํ

ปิยโต  วิปฺปมุสฺตสฺส  นตฺถิ  โสโก  กุโต  ภยํ

ความโศกย่อมเกิดจากความรัก

ภัยย่อมเกิดจากของรัก

ผู้พ้นจากของรักแล้วย่อมไม่โศก

ภัยจักมีมาแต่ใหน  ดังนี้.

ทว่า เมื่อคนเราไม่สามารถที่จะหลีกหนีจากความรักได้

ก็จงอยู่กับความรักอย่างมีสติและเข้าใจเถิด

ขอให้คนมีความรัก และคนที่กำลังไขว่คว้าหาความรัก 

หรือคนที่ถูกความรักทอดทิ้ง ( หรือเปล่า ) 

จงทำความเข้าใจในสัจจะแห่งรัก

ความรักนั้น เกิดมาจากอะไร ดำรงอยู่ที่ไหน เดินทางไปสู่จุดหมายใด

หากเรามานั่งพิจารณา ก็จะพบว่า 

ทุกคนที่เกิดมาในโลกนี้ ล้วนมีความรักเหมือนๆกัน

ทุกคนเคยมีความรัก ทุกคนเคยพลัดพราก

ทุกคน..เคยจากลา

ความรัก มีการเริ่มต้น  อยู่กับเราสักพัก แล้วก็จากเราไป 

แปรเปลี่ยนสถานะ

เพราะความรักเป็นสาธาณะ มีหน้าที่ต้องทำ

 เป็นของใครหรือ สถิตย์อยู่ที่ใหน นานๆ ไม่ได้

ต้องลาไปทำหน้าที่เรื่อยๆๆๆๆๆๆ

พ่อแม่แก่เฒ่าล้มหายตายจาก

เพื่อนรัก  ทรยศ  เลิกคบหลบหนี

คนรักกัน  ทำร้ายจิตใจ   เดี๋ยวร้ายดี

ทุกข์มากกว่าสุข ทับทวี เกือบทุกวัน

สุขบ้าง ทุกข์บ้าง ธรรมดา

ชีวิตจริง  นี่นา มิใช่ฝัน

โลกก็เป็นโลก หมุนรอบตัวเอง   อยู่ทุกวัน

ดวงตะวัน  จันทรา  ก็มาเยือน

เมื่อมีสุข  ก็มีทุกข์   จะเป็นไร

โลกธรรมแปดนั่นไง เหมือนดังเหรียญ

มีสองด้านเสมออย่าแชเชือน

คอยช่วยเตือนสติ ก่อปัญญา.

ทุกข์ ไม่ได้มี มีเพียงความรู้สึก

ความรู้สึกเกิดจากจิต

จิตสร้างอารมณ์

หากควบคุมจิตได้ ความทุกข์ก็ไม่เกิด อารมณ์ก็ไม่เกิด

รักก็ไม่เกิด  ความโศกความร่ำไรรำพันใดๆก็ไม่มี

ที่ไม่มีเพราะรู้ทันในความมี 

เมื่อรู้ก็จับมันนั่งนิ่งๆ วางไว้ตรงนั้น ทิ้งเสีย ก็สิ้นเรื่องไป .