เกิดมาเพื่อทุกข์






คนเรานั้น เกิดมาเพื่อที่จะทุกข์  มิได้เกิดมาเพื่อสุข
ความสุขนั้นไม่มีอยู่จริง เป็นเพียงอุปาทาน ชั่วขณะ...เท่านั้น
เราดำเนินชีวิตอยู่บนกองทุกข์อยู่ตลอดเวลา
หิวก็เป็นทุกข์ อิ่มก็เป็นทุกข์
ระหว่างทางของความอิ่ม ความหิวก็เป็นทุกข์
มากมายสารพัด
เพราะเมื่อเกิดมาแล้ว เราก็เป็นผู้เบียดเบียน ทั้งตัวเองและผู้อื่นทันที
ตลอดเวลาที่ดำเนินชีวิตอยู่
ก็อยู่บนกองทุกข์เสมอ
ทุกข์แบบเด็กๆ ที่อยากรู้อยากเห็นอยากทดลอง
ทุกข์แบบผู้ใหญ่ที่อยากได้ใคร่มี
ทุกข์ที่ต้องแบกรับภาระมากมาย ที่ตัวเองสร้างแลไม่ได้สร้าง
ความสุขชั่วครั้งชั่วคราว
สุดท้ายก็ทุกข์เพราะพรากจากคนที่เรารัก 
ไม่เห็นมีความสุขที่ใหน? จีรังยั่งยืนเลย
เมื่อรู้แล้วว่าเกิดมาเพื่อทุกข์
ก็จงหยุดสร้างทุกข์เพิ่มเติมเสีย
ไม่ได้หมายความว่าให้ทิ้งทุกอย่าง แล้วจะพ้นทุกข์
แต่จงอยู่กับกองทุกข์ โดยไม่ทุกข์
นั่นคือหาเหตุแห่งทุกข์แล้วดับมันเสีย
ไฟจะไม่ไหม้เราหรอก หากเรามีความระมัดระวัง ป้องกันเพียงพอ
จงมาดับทุกข์กันเถิด.


ร.ปิยาจาโร
วัดบ้านพราน
ต. ศรีพราน อ. แสวงหา จ. อ่างทอง

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

ความโศกย่อมเกิดจากความรัก

รูปภาพ
ปิยโต  ชายเต  โสโก    ปิยโต  ชายเต  ภยํ ปิยโต  วิปฺปมุสฺตสฺส  นตฺถิ  โสโก  กุโต  ภยํ ความโศกย่อมเกิดจากความรัก ภัยย่อมเกิดจากของรัก ผู้พ้นจากของรักแล้วย่อมไม่โศก ภัยจักมีมาแต่ใหน  ดังนี้. ทว่า เมื่อคนเราไม่สามารถที่จะหลีกหนีจากความรักได้ ก็จงอยู่กับความรักอย่างมีสติและเข้าใจเถิด ขอให้คนมีความรัก และคนที่กำลังไขว่คว้าหาความรัก  หรือคนที่ถูกความรักทอดทิ้ง ( หรือเปล่า )  จงทำความเข้าใจในสัจจะแห่งรัก ความรักนั้น เกิดมาจากอะไร ดำรงอยู่ที่ไหน เดินทางไปสู่จุดหมายใด หากเรามานั่งพิจารณา ก็จะพบว่า  ทุกคนที่เกิดมาในโลกนี้ ล้วนมีความรักเหมือนๆกัน ทุกคนเคยมีความรัก ทุกคนเคยพลัดพราก ทุกคน..เคยจากลา ความรัก มีการเริ่มต้น  อยู่กับเราสักพัก แล้วก็จากเราไป  แปรเปลี่ยนสถานะ เพราะความรักเป็นสาธาณะ มีหน้าที่ต้องทำ  เป็นของใครหรือ สถิตย์อยู่ที่ใหน นานๆ ไม่ได้ ต้องลาไปทำหน้าที่เรื่อยๆๆๆๆๆๆ พ่อแม่แก่เฒ่าล้มหายตายจาก เพื่อนรัก  ทรยศ  เลิกคบหลบหนี คนรักกัน  ทำร้ายจิตใจ   เดี๋ยวร้ายดี ทุกข์มากกว่าสุข ทับทวี เกือบทุกวัน สุขบ้าง ทุกข์บ้าง ธรรมดา ช
อ่านเพิ่มเติม

ภาพุทธประวัติและบรรยาย

รูปภาพ
พุทธประวัติโดยย่อ ก่อนพุทธกาล ณ เมืองกรุงกบิณพัสดุ์ ซึ่งเป็นราชธานีแห่งแคว้นศากยะ   พระนางสิริมหามายา (พระราชมารดาของเจ้าชายสิทธัตถะ) ทรงฝันเห็นพญาช้างเผือก 9 งวง ลอยมาจากสวรรค์ พญาช้างเผือกนั้นเดินตรงมาที่พระองค์ ชูงวงที่มีดอกบัวสีชมพูและวางดอกบัวนั้นบนพระวรกายของพระนาง พระนางรู้สึกสบาย และเปี่ยมสุขมาก           พระนางเสด็จกลับกรุงรามคาม แคว้นโกลิยะ เพื่อประสูติกาล ตามประเพณีที่ต้องไปคลอดยังบ้านพ่อแม่ตน ในระหว่างทางพระนางทรงหยุดพัก ณ สวนลุมพินี และทรงดำเนินตรงไปที่ต้นอโศก (ต้นสาละ) ขณะนั้นก็รู้สึกเจ็บพระครรภ์มาก เดินเซไปมาไม่มั่นคง จึงเหนี่ยวกิ่งอโศกไว้ และทรงพระประสูติกาลขณะที่ยังทรงเหนี่ยวกิ่งอโศกอยู่ เมื่อเจ้าชายน้อยได้รับการชำระพระวรกายสะอาดแล้ว นางกำนัลได้นำผ้าไหมสีเหลืองมาห่อหุ้มพระวรกายไว้ หลังจากทรงประทานประสูติกาลเจ้าชายสิทธัตถะได้เพียง 8 วัน พระนางสิริมายาก็ทรงสิ้นพระชนม์             วันวิสาขบูชา เป็นวันที่สมเด็จพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า  ประสูติ ตรัสรู้ และปรินิพพาน  ซึ่งเกิดขึ้นในวันและเดือนเดียวกัน คือ  ในวันเพ็ญ(ขึ
อ่านเพิ่มเติม

มหาสังฆทาน

รูปภาพ
             ยังไม่พบคำว่า " มหาสังฆทาน " ในพระไตรปิฎกและอรรถกถา  มีแต่คำว่ามหาทาน คือการให้ทานที่ยิ่งใหญ่จำนวนมากๆ  สังฆทาน  หมายถึง ทานที่ถวายสงฆ์ คือ หมู่ของพระอริยสงฆ์  ไม่ใช่การถวายภิกษุรูปใดรูปหนึ่ง ผู้ถวายต้องเข้าใจในความหมายคำว่าหมู่ของอริยสงฆ์  และของที่จะถวายนั้น   ไม่ใช่ว่าจะต้องเป็นถังสีเหลือง   แต่จิตของผู้ถวายน้อมบูชาคุณของพระอริยสงฆ์  จิตไม่หวั่นไหว คือ ไม่เลือกภิกษุผู้รับทาน       สรุปคือ...ถ้าไม่เข้าใจสังฆทานไม่เข้าใจอริยสงฆ์ หรือเลือกผู้รับทานมีจิตหวั่นไหวในผู้รับ  ไม่เป็นสังฆทาน ส่วนจำนวนของพระภิกษุที่รับทาน แม้ภิกษุรูปเดียวที่เป็นตัวแทนของสงฆ์ก็เป็นสังฆทาน       ส่วน " มหาสังฆทาน " นั้น น่าจะหมายถึง พระภิกษุสงฆ์บางท่านบางคนบางรูป ที่เล่าเรียนบาลีธรรมในระดับสูงๆ จนได้รับการขนานนามนำหน้าว่า " มหา " แต่ความประพฤติปฏิบัติไม่ใกล้เคียงกับความเป็นบรรพชิต ไม่มีศีลวัตรที่น่ากราบไหว้ ( บางท่านก็ขาดจากความเป็นภิกษุสงฆ์ ) แค่เรียนหนังสือแล้วไปสอบ ใครๆก็ทำได้ ท่องเป็นนกแก้วนกขุนทอง แต่เอาไปทำประโยชน์อย่างอื่นไม่ได้ ทำงานรับใช้ประเทศชาติ
อ่านเพิ่มเติม