ธรรมะคือชีวิต







ลมหายใจเข้าก็เป็น  หน้าที่
ลมหายใจออกก็เป็น  หน้าที่
เข้าไม่ออก  ก็ตาย
ออกไม่เข้า  ก็ตาย
ทุกอย่างเป็นปกติของ  ธรรมชาติ
ธรรมชาติของ  ร่างกาย
ธรรมชาติของอวัยะ อัน  ตื่นรู้
การสัมพันธ์กันของอวัยะ  แต่ละส่วน
ที่ประสานกัน แต่แยกออกจากกัน  ชัดเจ
เมื่อหยิบอาหาร  เข้าปาก
เมื่อถึงระยะ ปากจะอ้าออกรับอาหารโดย  อัตโนมัติ
ฟันทำหน้าที่ขบเคี้ยว ลิ้นทำหน้าที่  รู้รส
ส่งผ่านลงลำคอ เข้ากระเพาะ  ลำใส้เล็ก  ลำใส้ใหญ่
แล้วสุดท้ายขับ  ออกมา
เป็นอัตโนมัติ ที่สมบูรณ์ ของหน้าที่
อยู่ด้วยกัน ไม่ทะเลาะกัน แยกกัน เมื่อไม่มีภาระ
ธรรมะก็เป็น  แบบนี้
สอนให้เราอยู่กับ โลก
โลกที่มีทั้งสุข ทั้งทุกข์ โดยไม่ต้องไป  แบกโลก
ให้เพียงรับรู้..แค่นั้น
รู้ว่าอะไรเป็นอะไรในทุกขณะลมหายใจ  เข้าออก
เท่านี้ แล้ว  ปล่อย
รู้แล้ว  ปล่อย
วาง...ในที่สุด.



ร. ปิยาจาโร
วัดบ้านพราน
แสวงหา อ่างทอง

๘ /๑ /๕๕


ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

ความโศกย่อมเกิดจากความรัก

ภาพุทธประวัติและบรรยาย

มหาสังฆทาน